Τις προάλλες είχα πάει στο κομμωτήριο (έχω το συνήθειο να βάφω το μαλλί κάτι που δυστυχώς επιβαρύνει τον μηνιαίο προϋπολογισμό μου γύρω στα 45 ευρώ – για τρίχες!...). Όταν τελείωσα και πήγα στο ταμείο να πληρώσω, είδα ότι πάνω στο πάγκο ήταν «παρατημένες» μερικές αποδείξεις. Όταν πλήρωσα ρώτησα ευγενικά την κοπέλα αν τις χρειάζεται και αν μπορώ να τις πάρω. Αυτή με χαρά μου τις έδωσε.
Όταν πήγα στο σπίτι διαπίστωσα ότι η συνολική αξία των αποδείξεων που είχα πάρει (μαζί με την δική μου) ήταν συνολικού ποσού 126 ευρώ!
Ανεξάρτητα από τις αποδείξεις που μάζεψα αλλά δεν με αφορούσαν πραγματικά, υπολόγισα ότι:
Ετήσια προσωπική δαπάνη κομμωτηρίου: 35 ευρώ Χ 12 μήνες = 420ευρώ
Φορολογικό όφελος: 420 Χ 40% X 37%= 62 ευρώ (το ανώτατο κλιμάκιο των εισοδημάτων μου φορολογείται με συντελεστή 37%)
Άρα σχεδόν 2 από τις 12 επισκέψεις θα μου ερχόταν «δωρεάν»!!!
Καταλαβαίνετε βέβαια ότι κάποιες κυρίες ή κοπέλες από άγνοια ή από αφέλεια ή δεν ξέρω για ποιο άλλο λόγο άφησαν τις αποδείξεις τους, και πέταξαν από το παράθυρο ένα ποσό που δεν θα τους έπεφτε άσχημα να το εισπράττανε με την εκκαθάριση της δήλωσης.
Από την άλλη μεριά, ας εξετάσουμε ένα θέμα που μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει:
Πόσες φορές πάμε να πιούμε ένα ποτό, ή να φάμε σε μια ταβέρνα, ή να περιποιηθούμε τον εαυτό μας και το κατάστημα δεν κόβει απόδειξη;; Αμέτρητες βεβαίως.
Το πρόβλημα που είναι λοιπόν, στον επιχειρηματία που φοροδιαφεύγει ή σε εμάς που με αίσθημα κόμπλεξ ή κατωτερότητας δειλιάζουμε να ζητήσουμε το αυτονόητο; Γιατί, ποιος άνθρωπος, που πληρώνει με ειλικρίνεια τους φόρους του, πρέπει να ανεχτεί τον φοροφυγά, ο οποίος θα βάλει στην τσέπη του το ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος, όταν ειδικά εμείς οι μισθωτοί, αλλά και οι ειλικρινείς λοιποί φορολογούμενοι καλούμεθα να πληρώσουμε πολύ υψηλούς φόρους;
Είναι απλό πιστεύω, ευγενικά και πριν πληρώσουμε να ζητάμε την απόδειξη. Αυτό κανένας καταστηματάρχης δεν μπορεί να μας το αρνηθεί, αλλά και εμείς θα αποκτήσουμε συμπεριφορά Ευρωπαίου καταναλωτή. Ας αφήσουμε το κόμπλεξ και τις σκέψεις για το τι θα σκεφτεί ο άλλος. Αυτό που θα σκεφτεί αν δεν πάρουμε απόδειξη είναι «στην υγεία του κορόιδου». Σκεφτείτε το και αλλιώς: Καλλίτερα να σε πούνε κακό μ....α παρά καλό μ....α!
Ακόμα και αν δεν είχαμε το δικαίωμα της φορολογικής έκπτωσης, δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα να μας συμπεριφέρεται όπως σε κορόιδα και να πλουτίζει σε βάρος μας.
Όταν πήγα στο σπίτι διαπίστωσα ότι η συνολική αξία των αποδείξεων που είχα πάρει (μαζί με την δική μου) ήταν συνολικού ποσού 126 ευρώ!
Ανεξάρτητα από τις αποδείξεις που μάζεψα αλλά δεν με αφορούσαν πραγματικά, υπολόγισα ότι:
Ετήσια προσωπική δαπάνη κομμωτηρίου: 35 ευρώ Χ 12 μήνες = 420ευρώ
Φορολογικό όφελος: 420 Χ 40% X 37%= 62 ευρώ (το ανώτατο κλιμάκιο των εισοδημάτων μου φορολογείται με συντελεστή 37%)
Άρα σχεδόν 2 από τις 12 επισκέψεις θα μου ερχόταν «δωρεάν»!!!
Καταλαβαίνετε βέβαια ότι κάποιες κυρίες ή κοπέλες από άγνοια ή από αφέλεια ή δεν ξέρω για ποιο άλλο λόγο άφησαν τις αποδείξεις τους, και πέταξαν από το παράθυρο ένα ποσό που δεν θα τους έπεφτε άσχημα να το εισπράττανε με την εκκαθάριση της δήλωσης.
Από την άλλη μεριά, ας εξετάσουμε ένα θέμα που μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει:
Πόσες φορές πάμε να πιούμε ένα ποτό, ή να φάμε σε μια ταβέρνα, ή να περιποιηθούμε τον εαυτό μας και το κατάστημα δεν κόβει απόδειξη;; Αμέτρητες βεβαίως.
Το πρόβλημα που είναι λοιπόν, στον επιχειρηματία που φοροδιαφεύγει ή σε εμάς που με αίσθημα κόμπλεξ ή κατωτερότητας δειλιάζουμε να ζητήσουμε το αυτονόητο; Γιατί, ποιος άνθρωπος, που πληρώνει με ειλικρίνεια τους φόρους του, πρέπει να ανεχτεί τον φοροφυγά, ο οποίος θα βάλει στην τσέπη του το ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος, όταν ειδικά εμείς οι μισθωτοί, αλλά και οι ειλικρινείς λοιποί φορολογούμενοι καλούμεθα να πληρώσουμε πολύ υψηλούς φόρους;
Είναι απλό πιστεύω, ευγενικά και πριν πληρώσουμε να ζητάμε την απόδειξη. Αυτό κανένας καταστηματάρχης δεν μπορεί να μας το αρνηθεί, αλλά και εμείς θα αποκτήσουμε συμπεριφορά Ευρωπαίου καταναλωτή. Ας αφήσουμε το κόμπλεξ και τις σκέψεις για το τι θα σκεφτεί ο άλλος. Αυτό που θα σκεφτεί αν δεν πάρουμε απόδειξη είναι «στην υγεία του κορόιδου». Σκεφτείτε το και αλλιώς: Καλλίτερα να σε πούνε κακό μ....α παρά καλό μ....α!
Ακόμα και αν δεν είχαμε το δικαίωμα της φορολογικής έκπτωσης, δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα να μας συμπεριφέρεται όπως σε κορόιδα και να πλουτίζει σε βάρος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου